عبدالوهاب اعرابیابومسحل عبدالوهاب بن حریش اعرابی (حدود ۱۷۰-۲۳۰ق)، از علما و نحویان قرن سوم هجری قمری که رجال‌نویسان اهل‌سنت او را فردی فاضل، عالم به نحو و قرائات قرآن و لغت و از اساتید بزرگ ثعلب، یکی از نحویون مشهور دانسته‌اند. ۱ - معرفی اجمالیابومسحل عبدالوهاب بن حریش اعرابی همدانی، اهل نجد، منطقه‌ای در عربستان و از طایفه بنی ربیعه، از شاخه عامر بن صعصعه بود و حدود ۱۷۰ق به دنیا آمد و در بغداد ساکن شد. دروس لغت، نحو و قرآن را نزد کسائی آموخت و از علی بن مبارک حدود چهل هزار بیت شعر در ارتباط با نحو نقل کرد. محمد بن یحیی کسائی از او روایت کرده و رجال‌نویسان اهل‌سنت او را فردی فاضل، عالم به نحو و قرائات قرآن و لغت و از اساتید بزرگ ثعلب، یکی از نحویون مشهور دانسته‌اند. وی مدتی به خدمت حسن بن سهل وزیر مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) در آمد و مناظراتی با اصمعی داشت. زمان وفاتش را به اختلاف سال‌های ۲۲۸، ۲۳۰ و ۲۳۲ق ذکر کرده‌اند. آثار او عبارت‌اند از: النوادر الغریب و مناظراتی که با اصمعی داشت. [۸]
کحاله، عمررضا، المستدرک علی معجم المؤلفین، ص۴۵۴.
۲ - پانویس
۳ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۰۱، برگرفته از مقاله «عبدالوهاب اعرابی». رده‌های این صفحه : ادیبان قرن 3 (قمری) | درگذشتگان سال 230 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | علمای اهل‌سنت قرن 3 (قمری) | لغویان قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم | نحویان قرن 3 (قمری)
|